Into Africa: Learning To Make Keyhole Gardens in Rwanda

από τον Eddie DeJong – Ιδρυτής της Vita Gardens και δημιουργός όλων αυτών των κρεβατιών κήπου Keyhole που βλέπετε στην Costco.

Κήποι με κλειδαρότρυπα:

Μια από αυτές τις λέξεις- κήπος κλειδαρότρυπα – που φαίνεται να κυριεύει τον κόσμο της κηπουρικής.
Ένα κυκλικό υπερυψωμένο κρεβάτι με έναν κεντρικό κάδο κομποστοποίησης και ένα μονοπάτι προς το κέντρο (κομμένο ένα κομμάτι του κύκλου) που προέρχεται από την Αφρική.

Άνθρωποι που φυτεύουν: ο eddie dejong πηγαίνει στην Αφρική για να μάθει να κάνει τους κήπους με κλειδαρότρυπα μια ιστορία από το www.pithandvigor.com

Ολόκληρη η ιδέα του κήπου με κλειδαρότρυπα εμφανίστηκε γρήγορα – σαν ανεμοστρόβιλος. Σκόνταψα στην ιδέα κατά την έρευνα για νέα προϊόντα την άνοιξη του 2014. Ήταν μια ιδέα που φαινόταν πολύ καλή για να είναι αληθινή. Ο κήπος με κλειδαρότρυπα είναι μια ενιαία, συμπαγής μονάδα, σχεδιασμένη να χρησιμοποιεί λιγότερο νερό – κομποστοποιητής και κήπος στο ίδιο δοχείο.

Πριν το καταλάβω, πηδούσα σε ένα αεροπλάνο για να φτιάξω κήπους για τον αφρικανικό λαό από ευγνωμοσύνη που μας έδωσε την υπέροχη ιδέα. Η γυναίκα μου και εγώ θέλαμε να «ανταποδώσουμε», αλλά κάνοντας περισσότερα από το να γράφουμε απλώς μερικές επιταγές. Θέλαμε να εμπλακούμε προσωπικά και σωματικά σε μακροπρόθεσμη βάση. Πηγαίνοντας στη Ρουάντα θα μας επέτρεπε να νιώσουμε την καρδιά –και τους χτύπους της καρδιάς– ενός έθνους και να το αφήσουμε να αλλάξει την προοπτική μας.

ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ στον Κήπο με την κλειδαρότρυπα

Το μόνο πράγμα που ήξερα για τη Ρουάντα ήταν κάτι ασαφές για μια γενοκτονία. Γρήγορα έμαθα ότι η Ρουάντα βρίσκεται μόλις 100 μίλια βόρεια του ισημερινού και ότι η Ρουάντα τον Ιούλιο είναι απλώς τρελή.

Η πτήση ήταν βάναυση. Φύγαμε από το Ντιτρόιτ στις 6:00μετα μεσημβριαςκαι έφτασε στο Κιγκάλι της Ρουάντα στις 9:00μετα μεσημβριας την επόμενη μέρα, 20 ολόκληρες ώρες ταξιδιού. Κάναμε μια στάση στο Άμστερνταμ και στη συνέχεια μία ακόμη στην Τανζανία πριν φτάσουμε στο Κιγκάλι. Αφού τακτοποιήσαμε τις βίζες μας και πληρώσαμε μερικά διόδια, συναντηθήκαμε με τον οδηγό μας και μας έδιωξαν.

Το Κιγκάλι – η πρωτεύουσα – ήταν διαφορετικό από αυτό που είχα φανταστεί. Είχα υποθέσει ότι θα ήταν ήσυχο, θα έκλεινε για τη νύχτα. Αντίθετα, ήταν πολύβουο και απασχολημένο. Τα παιδιά φώναξαν: Mazoon-goo!! (που σημαίνει λευκό πρόσωπο) και ήθελε να μας δώσει ένα high-five. Υπήρχαν νυχτερινά κέντρα, μουσική και χορός. Τα επιταχυνόμενα μοτοσικλέτα-ταξί έτρεχαν με επιδεξιότητα μέσα και έξω από την κυκλοφορία καθώς ανεβοκατεβαίναμε σε λοφώδεις δρόμους, μέχρι που φτάσαμε στον ξενώνα όπου περάσαμε τη νύχτα.

Το επόμενο πρωί αποκάλυψε ένα όμορφο αστικό τοπίο. Στο βάθος, μερικοί γερανοί περιέβαλαν νέους ουρανοξύστες – ένα καλό σημάδι σε μια μεγάλη πόλη. Γερανοί σημαίνει οικοδόμηση και οικοδόμηση σημαίνει οικονομική επέκταση.

Βάζοντας τα πράγματα στη θέση τους

Αφού γνωρίσαμε την υπόλοιπη ομάδα και ξεναγηθήκαμε σε κάποιες από τις εγκαταστάσεις της διοργανώτριας οργάνωσης, πήγαμε στο Μνημείο της Γενοκτονίας της Ρουάντα. Αυτό έθεσε τα πάντα σε προοπτική. Το μνημείο παρουσίαζε ένα χρονοδιάγραμμα ποιότητας μουσείου για το πώς ξεκίνησε η γενοκτονία και ποια γεγονότα συνωμότησαν για να δημιουργήσουν την κουλτούρα για να αναπτυχθεί η γενοκτονία. Το χρονοδιάγραμμα ξεκίνησε με τους Βέλγους άποικους που διαλαλούσαν τη χώρα και πρόσφεραν προνομιακή μεταχείριση στους Τούτσι, μια από τις δύο μεγάλες φυλές της Ρουάντα. μέχρι το 1994, όταν όλα ήρθαν στο τέλος. Το μουσείο παρουσίασε επίσης μια ιστορία γενοκτονιών μετά τη Ρουάντα, συμπεριλαμβανομένης της Βοσνίας και της Συρίας – μια οπτική απόδειξη της απανθρωπιάς ανά τους αιώνες.

……

ΗΜΕΡΑ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗΣ Κήπου κλειδαρότρυπας

Το Build Day παρουσίασε τις δικές του προκλήσεις. Ο Theo, ο διευθυντής του έργου μας, μας πήγε σε έναν φρέσκο κήπο με κλειδαρότρυπα που χτίστηκε για εκπαιδευτικούς σκοπούς. Χρησιμοποίησαν διαφορετικά υλικά από το κιτ μας στην πατρίδα μας, αλλά η πρόθεση ήταν να αγοράσουν τοπικά υλικά για να στηρίξουν την τοπική οικονομία. Αυτό περιελάμβανε ραμμένους σάκους ρυζιού για τη δομή, ραβδιά για το πλαίσιο και διαθέσιμο ρύπο για το χώμα. Η βρωμιά – ω μου – η βρωμιά.

Η βρωμιά ήταν σαν μπετόν. Ήταν ηλιόλουστος με σκληρή κρούστα από την τελευταία εποχή των βροχών. Το χώμα ήταν σκουριασμένο πορτοκαλί και περιείχε λίγα θρεπτικά συστατικά. Έπρεπε πρώτα να σπάσουμε το σκληρό ταψί, μετά να το σηκώσουμε και να το κονιοποιήσουμε σε κάτι χρήσιμο. Μετά από κάθε χτύπημα, η σκόνη ανέβαινε στον αέρα και κολλούσε στο βρεγμένο πουκάμισο και τα ρούχα μου. Η σκόνη πήγε παντού, στα ρουθούνια και στους πνεύμονές μου, στα παπούτσια μου και λερώνοντας μόνιμα το παντελόνι μου. Κοντά ένα σπίτι χτιζόταν – από τούβλα φτιαγμένα από το ίδιο χώμα που χρησιμοποιούσαμε! Για να κάνουμε τα πράγματα χειρότερα, είχαμε μόνο ένα καρότσι και μερικά παλιά εργαλεία στα πρόθυρα να σπάσουν, οπότε καταλήξαμε να φτιάξουμε ένα αυτοσχέδιο καρότσι από πάνινες τσάντες.

Στρώση κήπου κλειδαρότρυπας για βελτίωση του εδάφους

Επειδή η βρωμιά είχε πολύ λίγα θρεπτικά συστατικά, έπρεπε να χρησιμοποιήσουμε μια μέθοδο στρώσης κήπου με κλειδαρότρυπα για να ενθαρρύνουμε τη δράση κομποστοποίησης που θα παρείχε θρεπτικά συστατικά στον κήπο. Χρησιμοποιήσαμε ό,τι μπορούσαμε να βρούμε τοπικά και αντλήσαμε ό,τι μπορούσαμε από τις διάφορες ιδιοκτησίες. Πολλοί άνθρωποι καλλιέργησαν μπανάνες και καλαμπόκι, έτσι υπήρχε πληθώρα πεσμένων μίσχων καλαμποκιού και φύλλων μπανανιάς. Τα συγκεντρώσαμε και δημιουργήσαμε στρώματα υλικού για να φτιάξουμε το κρεβάτι. Τα δύο κορυφαία στρώματα αποτελούνταν από το πορτοκαλί αργιλώδες χώμα και στη συνέχεια ένα τελευταίο στρώμα αποτελούνταν από ένα ράντισμα με ντόπια κοπριά αγελάδων ή προβάτων.

Για να ξεκινήσει η δράση της κομποστοποίησης, ολόκληρο το κρεβάτι έπρεπε να εμποτιστεί σε νερό. Το νερό ήταν μια άλλη μεγάλη πρόκληση στη Ρουάντα.

Το νερό συγκεντρώνεται συνήθως σε πλαστικά δοχεία. Ανάλογα με το πού μένουν, οι άνθρωποι ταξιδεύουν μια ώρα ή περισσότερο σε κάθε κατεύθυνση μόνο για να πάρουν μερικές κανάτες νερό για την ημέρα. Υπήρχαν συχνά παρατάξεις στις τοπικές τρύπες νερού. Οι γυναίκες ισορροπούν τα μπιτόνια στο κεφάλι τους. Τα μεγαλύτερα παιδιά φορτώνουν τα ποδήλατά τους με έξι ή περισσότερα κουτιά και μετά τα σπρώχνουν στο σπίτι, συχνά σε απότομους λόφους.

Επειδή η απόκτηση νερού είναι τόσο δύσκολη και χρονοβόρα, ένας κήπος με κλειδαρότρυπα είναι επιθυμητός στην Αφρική. Ο σχεδιασμός χρησιμοποιεί έως και 80 τοις εκατό λιγότερο νερό από έναν κανονικό κήπο στο έδαφος. Στρώματα από σπογγώδεις μίσχους καλαμποκιού και φύλλα μπανάνας απορροφούν την υγρασία και βοηθούν στη συγκράτηση του νερού.

Μια αλλαγή νοοτροπίας

Η Ρουάντα έχει βαθιές φυλετικές ρίζες, οι δύο μεγάλες φυλές είναι οι Τούτσι και οι Χούτου. Οι Βέλγοι αποικιοκράτες έλεγχαν τη Ρουάντα στις αρχές του 1900. Έδωσαν προνόμιο στη φυλή Τούτσι και ξεκίνησαν τον αρχικό κοινωνικό διαχωρισμό που οδήγησε τελικά στη γενοκτονία του 1994. Η φυλή Τούτσι ήταν γενικά κτηνοτρόφοι και θεωρούνταν η ανώτερη τάξη, ενώ οι Χούτου θεωρούνταν αγρότες κατώτερης τάξης.

Στις αρχές του 1994, εξτρεμιστές Χούτου πήραν παραδοσιακά όπλα και έσφαξαν τους Τούτσι σε διάστημα 90 ημερών. Μέσα σε αυτό το διάστημα σχεδόν 1.000.000 άνθρωποι δολοφονήθηκαν βάναυσα. Οι Χούτου, που δεν ήθελαν να εμπλακούν, αναγκάστηκαν να σκοτώσουν ή να σκοτωθούν από τους εξτρεμιστές Χούτου. Οι Τούτσι, οι οποίοι δεν δολοφονήθηκαν, διέφυγαν ως πρόσφυγες στη γειτονική Τανζανία.

Επιστρεφόμενοι πρόσφυγες

Πριν από μερικά χρόνια, η Τανζανία έστειλε τους Τούτσι πίσω στην πατρίδα τους και η υπάρχουσα κυβέρνηση της Ρουάντα δημιούργησε χωριά όπως το Κιγκάλι για να βοηθήσει στην εγκατάσταση των ανθρώπων που επέστρεφαν.

Η νοοτροπία των κτηνοτρόφων ήταν, ωστόσο, ακόμα βαθιά ριζωμένη στην κουλτούρα των Τούτσι και όταν επέστρεψαν στη Ρουάντα δεν είχαν κανένα μέσο για να επιστρέψουν στο προηγούμενο επάγγελμά τους. Κανείς δεν ήθελε να ασχοληθεί με τον κήπο ούτε είδε τη σημασία της κηπουρικής. Εξακολουθούσε να θεωρείται ως κατοχή κατώτερης τάξης. Ως αποτέλεσμα, η υγεία και η διατροφή μειώνεται σταθερά σε αυτές τις κοινότητες και η ικανότητά τους να κερδίζουν τα προς το ζην έχει περιοριστεί σημαντικά.

Αν με έβαζαν εδώ στο Κιγκάλι, να τι θα έκανα αμέσως: θα φύτευα αβοκάντο, μάνγκο και μπανανιές. Θα καλλιεργούσα καλαμπόκι και θα έφτιαχνα έναν κήπο με κλειδαρότρυπα για χόρτα, όπως λάχανο και σπανάκι. Θα ξεκινούσα ένα σωρό κομπόστ για να αρχίσω να μετατρέπω κλαδιά και απόβλητα σε χώμα. Θα χρησιμοποιούσα μερικά από τα προϊόντα για να πουλήσω στην αγορά και θα χρησιμοποιούσα τα κέρδη μου για να αγοράσω υλικά για ένα κοτέτσι.

Οι Βορειοαμερικανοί συχνά κοιτούν το νέο αυτοκίνητο ενός γείτονα ή το νέο τοπίο και γίνονται ζηλιάρηδες. Με τον ίδιο τρόπο, μερικά από τα μέλη του χωριού στη Ρουάντα κοιτάζουν τους κήπους με κλειδαρότρυπα. Βλέπουν τους ανθρώπους να γίνονται πιο υγιείς, η όρασή τους να βελτιώνεται και οι οικονομικές τους δυνατότητες να κλιμακώνονται.

Οι Κήποι Κλειδαρότρυπας ΔΙΝΟΥΝ ΖΩΗ

Η Ρουάντα με άφησε με κομμένη την ανάσα και άφωνη.

Μια 73χρονη γυναίκα που, αφού έλαβε έναν κήπο με κλειδαρότρυπα, άπλωσε το χέρι της στους ουρανούς σε ένδειξη ευγνωμοσύνης καθώς χόρευε τριγύρω. Είδα ενήλικες άντρες με δάκρυα στα μάτια, χωρίς λόγια να αναρωτιούνται γιατί θα ταξιδεύαμε στα μισά του κόσμου για να τους βοηθήσουμε. Είδα πιο χαρούμενα παιδιά από ό,τι συνήθως βλέπω στη Βόρεια Αμερική να παίζουν στην κοινότητα μεταξύ τους. Και, είδα έναν 92χρονο άνδρα να ευχαριστεί γιατί τελικά μπορούσε να δει αφού του έδωσα τα παλιά μου συνταγογραφούμενα γυαλιά.

Στάθηκα επίσης στα μικρά κτίρια με σφαίρες όπου χιλιάδες άνθρωποι βιάστηκαν και σκοτώθηκαν. Με τα μάτια μου είδα τους σωρούς από ματωμένα, βρώμικα ρούχα που έμειναν πίσω. Στεκόμουν στους ομαδικούς τάφους και αναρωτιόμουν πώς θα μπορούσε να αφεθεί να ανθίσει τέτοιο κακό.

Η Ρουάντα είναι πραγματικά ένα παράδειγμα ενός λαού που ανακάμπτει. Οι ίδιοι γείτονες που κάποτε σφάζονταν μεταξύ τους, τώρα έχουν κλειδώσει τα χέρια για να προχωρήσουν, πετώντας μίσος πίσω τους. Αποφάσισαν να προχωρήσουν μέσω της συγχώρεσης.

Επιλέγοντας Vita

Κάποιοι λένε «είναι το ταξίδι, όχι ο προορισμός», αλλά σε αυτήν την περίπτωση η Ρουάντα είναι το ταξίδι για μένα. Είναι ένα ταξίδι για να κοιτάξω έξω από τις δικές μου προκλήσεις, ένα ταξίδι για να εμπνεύσω ανθρώπους μέσω του παραδείγματός μου και ένα ταξίδι για να βοηθήσω όπου μπορώ.

Vita είναι η λατινική λέξη για τη ζωή. Φέραμε βιτα στη Ρουάντα μέσα από την κατασκευή κήπων με κλειδαρότρυπα. Με τη σειρά της η Ρουάντα έφερε βιτα to me.

Ανακάλυψα ότι το να κερδίσεις τη ζωή σου είναι να την δώσεις. Έδωσα ό,τι μπορούσα στη Ρουάντα, αλλά επέστρεψα με πολλά περισσότερα.

Ο Eddie Dejong είναι ο CDI (Chief Dreamer and Inventor) στο Vita Gardens στο Οντάριο του Καναδά. Η Vita Gardens κατασκευάζει και πουλά προκατασκευασμένα κιτ για κήπους με κλειδαρότρυπα στη Βόρεια Αμερική (διαθέσιμα στην Costco και άλλα καταστήματα), καθώς και υπερυψωμένα κρεβάτια κήπου διαφόρων στυλ, συμπεριλαμβανομένων των φυτευτών ADA προσβάσιμων σε αναπηρικά αμαξίδια.

Μάθετε περισσότερα για τις αφρικανικές τεχνικές κηπουρικής με κλειδαρότρυπα.